4 Maart, de dag die nooit zal veranderen. De dag die gevuld zal blijven met herinneringen van Annemiek’s laatste dag. Deze 4 maart is echter nog meer bijzonder dan ooit.

Toen Elles 11 jaar oud was, overleed haar moeder plotseling en liet een gapend gat achter. Ze moest verder en heeft de draad langzaam maar zeker weer op weten te pakken. Haar moeder is 41 jaren en zoveel dagen geworden. Je voelt het misschien al aankomen, vandaag is de dag, dat Elles even oud is als haar moeder ooit geworden is.

Het leven geeft je zoveel tekens, dat het niet zomaar in te vullen tijd is. Het leven dat je als mens mag leiden heeft zoveel meer in zich, dan het naar school gaan, werken, met pensioen gaan en oud worden. Waarom zijn we hier op aarde? Het heeft een reden. Het heeft een zin.

Ik voel me oneindig gezegend met mijn kinderen. Ik vond het altijd een geweldig mooie gedachte, dat ze speciaal voor mij hadden gekozen. Dat ik hun moeder mocht zijn. Ik bleef blij en dankbaar , ook toen bleek dat één van deze kinderen weer terug ging naar het licht. Ze heeft me een voorbeeld gegeven waar ik dagelijks van kan profiteren. Het leven is gelukkig zijn. Elke dag weer een feestje vieren. Niet bij de pakken neerzitten, maar juist van elke mogelijkheid gebruik maken.

Dit voorbeeld volg ik op. Elles heeft van haar moeder ditzelfde voorbeeld meegekregen. Een krachtige liefdevolle vrouw, die voor iedereen klaarstond en waar iedereen zich prettig bij voelde.

Het is vandaag 4 maart en wij gaan het leven vieren van twee speciale  mensen, die in hun licht en liefde ons nog steeds omringen en wiens voorbeeld wij volgen om vooral gelukkig te zijn.