Ze heeft alle moed bij elkaar geraapt en zichzelf goed toegesproken. Er is niets aan de hand, haar lichaam doet alleen maar raar en zeurt en reageert vervelend. De spanning wordt bijna te groot. De angst grijpt haar bij de keel en laat haar niet meer met rust. Ik vraag haar: “Waar ben je dan zo bang voor?”. Daar kan ze eigenlijk geen antwoord op geven. Het zijn allemaal vragen die steeds maar blijven komen en zonder dat ze er erg in heeft, komen er antwoorden die haar bang maken. Antwoorden die uit een duister verleden zomaar omhoog komen. Ze is iemand die alles onder controle heeft. Ze weet hoe het leven gaat en kan deze goed organiseren, maar sinds kort heeft ze de grip kwijt en wordt ze teruggeworpen op haarzelf. Er valt niets meer vast te grijpen en nu kan het niet anders dan dat ze naar zichzelf terug moet.

Bij elke mens ontstaan er vragen. De ene mens zal positieve antwoorden geven, de andere negatieve. De antwoorden komen uit de herinneringen en ervaringen. Wanneer je een traumatische ervaring hebt gehad.. zullen antwoorden niet anders dan angstig zijn. Wanneer jouw leven als een groot feest met je mee danst, dan kun je alleen maar positieve antwoorden bedenken.
Blijft dat dan altijd zo.. Ik denk het niet. Ik weet dat je als mens negatieve ervaringen om kunt zetten naar vragen en antwoorden waaruit blijkt, dat deze ervaringen heel moeilijk en zwaar zijn geweest, maar die je ook hebben geholpen te ontdekken, hoe sterk en krachtig je als mens kunt zijn. Negatieve ervaringen, kunnen ooit positieve antwoorden vormen, wanneer je door de angst heen durft te gaan, zodat je kunt ontdekken dat deze ervaring er nu niet meer is en dat je ruimte mag maken voor een fijnere ervaring….