Even niet werken, gewoon nadenken en me afvragen wat ik zou hebben gedaan. Moeilijk vind ik het om alle kanten te bekijken, maar zeker weet ik wel, dat ik de beslissing respecteer. Wanneer je op leeftijd bent gekomen, het leven wel afgesloten hebt en dat je dan te horen krijgt, dat een kankergezwel zich door je lijf vreet, dat je dan voor rust kiest. Geen behandeling, geen gedoe, geen onderzoeken meer, geen chemo, geen bestraling, geen operaties… Het is goed.

Ik denk dat ik voor hetzelfde zou kiezen. Toch komen er wel allerlei “behalves”… wanneer ik nog vol energie zou zijn, wanneer ik al mijn dromen en wensen nog niet zou hebben uitgevoerd, wanneer ik niet alleen zou zijn.. Daarom voel ik denk ik een groot respect voor deze lieve vrouw die in al haar tevredenheid het goed vindt. Ze hoeft niets meer, heeft van het leven vele slagen ontvangen, maar ondanks dat altijd vriendelijk en tevreden is gebleven. Nu ik hierbij stil sta, merk ik dat ze voor mij als een groot voorbeeld zal blijven bestaan. Ondanks ellende, genieten van een heerlijk kopje koffie en met veel aandacht de tuin doen, altijd klaar staan voor de ander en altijd in voor een gezellig gesprekje.. En als je dan in de winter van je leven door een nare ziekte getroffen wordt.. dan is het goed, dan is het leven geleefd…

Zo zou ik ook willen zijn, wanneer het einde nadert… dat ik dan niet hoef te bedenken, dat ik nog niet klaar ben en dat ik in mijn verleden de belangrijke zaken te vaak voor me heb uitgeschoven… Voor later!