Ik krijg steeds meer de neiging om te schrijven over mijn leven. Vroeger deed ik dat in een dagboek, tegenwoordig vaak in een gedicht, maar misschien kan ik er ook een klein verhaal van maken. Mijn leven bestaat uit Troostgeschenk en het uitdragen van het idee dat bij ons alweer 11 jaren geleden omhoog schoot. Alsof we vleugels kregen, alsof het universum blij was op het moment dat Elles en ik besloten al onze energie in dit bedrijf te steken. Elk beleids-    of ondernemersplan werd door ons verworpen. We voldoen nu eenmaal niet aan de eisen van de marketingmensen of aan de winst en verliesrekening. We draaien namelijk op gevoel. Troost kun je niet geven wanneer je aan geld denkt. Troost kun je niet bieden als je steeds in het kostenplaatje kijkt.. Troost kan alleen maar vanuit het hart gegeven worden en daar staat niets tegenover.. enkel tijd om bereikbaar te zijn..

Troostgeschenk is ons leven en we zijn nooit gesloten of dicht.. en we hopen dat we mensen bereiken die verdrietig zijn of die het even niet meer zien zitten.