Als het leven je met pijnlijke ervaringen heeft geslagen, ontstaat er dikwijls een muur ter bescherming voor nieuwe soortgelijke gebeurtenissen. Je voelt je er veilig en je stapt verder. De pijn ligt goed verstopt en je merkt er niets meer van. Onbewust sta je minder open voor de ander of het ware leven, want de muur zit goed dichtgemetseld. Tot het moment, dat je eventjes niet oplet en dat de stenen losschieten.. zomaar alle kanten op. De controle is verdwenen en de pijn duikt bovenop je. Je hebt dan twee keuzes:  Sla je op de vlucht en bouw je een nieuwe muur of draai je je om, zodat je de pijn, verdriet en tranen kunt bekijken en misschien zou kunnen verwerken…