Elk jaar is er een dag, waarop we onze overleden geliefden openlijk gedenken. Overal op aarde, in diverse landen
(onder verschillende namen) wordt deze dag met respect en toewijding gevierd. We vieren en gedenken het leven van een familielid, die van waarde is in ons bestaan. De lege plek wordt met aandacht, zorg, bloemen en soms eten gevuld. De overledenen worden geëerd. Hoe bijzonder het ook mag lijken, we eren ook de dierbaren die we zelf soms niet eens hebben gekend. Voorouders, die onze familielijn vertegenwoordigen en waar wij een deel van uitmaken. Zonder hen zouden wij er niet zijn geweest. Ook gedenken wij overleden familieleden, die we slechts kennen uit verhalen. Een overleden broer of zus, vader of moeder, grootouders, die maar heel kort of soms niet in ons leven, lijfelijk, aanwezig waren.

Op deze dag, die door ons Allerzielen of de dag van de doden wordt genoemd, krijgen alle overleden mensen liefdevolle, positieve aandacht. Voor hen worden kaarsjes aangestoken en bloemen gelegd. Hun afdruk in ons leven wordt herdacht. Tijd noch ruimte is van belang, enkel de vele herinneringen en verhalen, die in ons hart liggen opgeslagen. Maar 1 dag per jaar, is er totale aandacht voor de gestorvenen.

Toch ben ik ervan overtuigd, dat we veel vaker in gedachten teruggaan in de tijd, waar het leven gevierd werd met onze geliefden in ons midden. Herinneringen van ooit en toen. Het herbeleven geeft ook dikwijls weer een verwerking waarmee we de rouw en het gemis weer kunnen verweven in onze dagelijkse gang.
Gedenken is met een glimlach terugkijken op een leven, dat ooit eens geleefd werd. Herinneren wat samen is beleefd.

Allerzielen is die dag in het jaar, waarop de overledenen in het licht worden gezet. Zonder leegte. Zonder pijn. Zonder het afscheid. Zonder de tranen. Allerzeilen toont met aandacht, kaarsjes, bloemen en een glimlach het leven en de afdruk, die onze dierbaren ons hebben gegeven. In liefde wordt herdacht wat ons is gebracht. Wat wij hebben ervaren. Wie wij hierdoor zijn geworden. In liefde gedenken wij hun leven. In liefde laten wij gaan.
In liefde blijft hun leven in ons hart voortbestaan.