Mijn leven ging verder.  Ik stap weer mee in een wereld, die domweg bleef draaien en ik heb mijn weg teruggevonden. De wond, blijft voelbaar; zoals littekenweefsel… een soort fantoompijn. Niet meer aanwezig, maar soms toch pijnlijk.

De dag van vandaag, omarm ik, koester ik en ik wil weer van elk moment genieten. Waar ooit een schuldgevoel zijn ruimte innam, leeft nu een warm gevoel van verbinding. De leegte heeft zich gevuld met nieuwe belevenissen en ervaringen. Ik lach en dans, zing en straal… en misschien wel meer dan ik ooit heb gedaan. Leven met gemis, wil niet zeggen, dat ik nooit meer blij en vrolijk mag zijn. Leven met gemis is juist kracht ontwikkelen, jezelf leren kennen, vallen en weer opstaan, doorgaan, de duisternis verkennen en toch het licht weer aanvaarden. 
Mijn leven heeft zich verdiept, ik ben meer over mezelf te weten gekomen, dan ik ooit had vermoed.

Het is geen eenvoudige weg geweest, maar ik heb mijn doel bereikt. Mijn doel was om de levenskracht van mijn kind verder te leven. Zij wilde van elke minuut die ze had, een feestje maken. Ze wilde van ziekte niets weten. Ze zou beroemd worden, een zangeres, een danseres, een verhalenverteller! Ik heb haar voorbeeld op mijn harde schijf gezet en met haar vastberadenheid ben ik verder gestapt. Ik miste haar in elke vezel van mijn lijf. De leegte was oneindig diep. De mist was koud om mijn hart. Toch brachten de herinneringen elke keer weer vernieuwde kracht. Doorgaan mama, doorgaan, want het leven is zo mooi!

Is dit herkenbaar voor iemand in je omgeving? Wil je iemand graag ondersteunen? Dan zijn dit producten die je wellicht kunt geven of op kunt laten sturen (zie foto’s).