Op dit moment voelt de wereld anders, dan het alom bekende. Op dit moment voelen we een soort ongeziene dreiging, die op alle manieren op ons af komt. Het is niet te zien en niet te horen of te ervaren. Pas als het in je zit, weet je dat je bent overgeleverd aan een indringer. Het is aan ieder van ons, om hiermee om te gaan. Je kunt hiervoor je eigen kracht en inzet gebruiken, je eigen vertrouwen en overgave. Ik herken deze dreiging.
Vannacht drong het tot me door, dat deze dreiging dezelfde
spanning oplevert als de ziekte van mijn kind. Het sloop steeds dichterbij, het
liet zich niet inperken en niet aanpakken. Wat we ook probeerden, de operatie
was niet voldoende, chemokuren sloegen niet aan, bestralingen hadden maar
beperkte uitwerking en daarmee moesten wij het doen. Als moeder doemden er vele
scenario’s in mij op, de ene nog heftiger dan de andere. De toekomst was
onzeker en we hadden nergens controle over. Machteloos keken wij naar onze kinderen,
die wij zo graag een ander leven hadden aangeboden. Echter, toonden die 2
kleine mensjes ons een invulling van de dag, die helemaal niet somber was. Mijn
zieke kind, bedacht telkens weer een nieuwe invulling. Elke keer weer paste zij
zich aan, aan haar mogelijkheden. Ze gaf zich over aan elk moment en naam haar
broertje daarin mee. Na enige tijd, restte mij niets anders dan dit voorbeeld
te volgen. Puur levend in het nu, konden wij van de dag genieten en plezier
maken. Er was geen buitenwereld, want die mocht niet komen in verband met besmettingsgevaar
voor ons kind met chemo.
Er was geen invulling meer voor een toekomst, we hadden alleen de aangeboden
dag. We dreven mee op de mogelijkheden die er waren en we hadden het goed.
Het kost enige moeite om tot overgave te komen. Het heeft me
wel een tijdje gekost om niet met mijn hoofd, steeds weer de ellende te
benoemen. Toch is het me gelukt om met de mogelijkheden die er waren, een
invulling t geven van mijn leven op dat moment.
Op deze manier kijk ik nu ook naar de wereld, die tot stilstand is gekomen. Wat
ik ooit ervoer in mijn eigen gezinnetje, gebeurt nu op wereldniveau. Het is
hetzelfde, maar grootser. Ik hoop dat mijn verhaal je mag sterken om in
overgave te komen. Vertrouw op jezelf en op de kracht die je in je hebt. Open
elke dag je ogen met een verwachting van het goede. Heb jezelf lief en geef dat
door aan de ander. Ik hoop dat mijn woorden je zullen steunen om te leven zoals
een kind dat zou doen.
Heb vertrouwen en (probeer) geef je over aan wat is. Je kunt op dit moment
niets controleren, alleen maar zijn en daar het beste van maken. Ik volg het
voorbeeld van mijn kind, dat, ondanks veel pijn en handicaps, haar leven
vierde.
Een warme verbindende knuffel van ons, Elles en Karin