Meegesleurd door de uren van een dag, levend in een tijdloze bubbel. Geen woorden konden uitdrukking geven waar ik in mijn hart mee streed. Een achtbaan van hoop en vrees. Ik klampte me vast aan elk lichtpuntje, terwijl alles wat zo gewoon en vanzelfsprekend was, steeds verder bij mij vandaan dreef. Een gedachte van hoop wanneer ik mijn ogen dichtdeed om te slapen en dezelfde gedachte van hoop wanneer ik ze, na een gebroken nacht, weer opende.
Misschien zou het vandaag beter gaan. De weken kropen voorbij, de hoop gleed door mijn vingers en de keiharde werkelijkheid kreeg steeds meer grip op de toekomst. Mijn broer kon de strijd niet aan. Hij werd uitgedaagd door een bacterie die in het dagelijkse bestaan onschuldig was, maar bij hem een dodelijke tegenstander bleek te zijn. Met angst en beven bleef ik bidden en hopen op een wonder, maar helaas het wonder bleef uit.

Alsof het niet gebeurd is… Helaas dringt het nu toch steeds meer in mijn bewustzijn door. Een broer is een dierbare die met mij onder éen dak verbleef. Hij is samen met mij groot geworden en heeft me bepaalde gewoontes en regels voorgeleefd. Die al een lans gebroken had bij mijn ouders, voor hen die na hem kwamen. Hij zat in mijn nest en in dat nest bevindt zich nu een lege plek. Een gapende leegte. Ook al waren we allemaal al uitgevlogen, we voelen ons vleugellam.

Ik kijk naar mezelf en weet hoe het voelt om mijn ouders los te laten. Ik weet hoe het is om mijn kind te moeten missen. Ik weet hoe het voelt om zwagers niet meer om me heen te hebben en vriendinnen vaarwel te hebben moeten zeggen. Maar ik was nog niet op de hoogte hoe leeg het voelt, wanneer er een gat ontstaat in het gezin waarin ik ben geboren. Het voelt weer anders. Het voelt vreemd en niet verwacht. Ik merkte ook het verdriet van de rest van ons gezin. Mijn overige broers en zussen stonden door dit verlies op dezelfde plek als ik. Samen zullen wij de leegte moeten verweven en elk op onze eigen manier en wijze. De één toost op het leven van mijn broer, de ander koestert vooral de fijne herinneringen, maar één ding is zeker, mijn broer zal z’n plek in ons hart altijd behouden. Hij is en blijft een tak van onze familieboom…