Nooit meer de moeder van een dochter, die ik met zoveel liefde heb proberen te begeleiden. De jaren met haar ziekte hadden een diepe wond achtergelaten in mijn wezen, het moment van haar overlijden, verdiepte de pijn en daarmee moest ik leren omgaan.
Ik had jarenlang aan de afgrond gestaan, terwijl ik wist, dat ik er ooit vanaf zou vallen en toen dat gebeurde was nergens houvast en moest ik het wiel van het leven, opnieuw uitvinden. Mijn grootste drijfveer, was mijn kind, dat met mij in deze duisternis ronddwaalde. Ik had nog een prachtige zoon, die net als ik, niet meer op de automatische piloot mee kon. Hij moest echter naar school, naar de voetbalclub, naar kinderfeestjes en alles wat er van hem verwacht werd. Hij had geen keuze en moest door, alsof er niets gebeurd was. Hoe heftig is het, voor een kind om met verlies van een dierbare om te moeten gaan. Zoals ik er voor mijn dochter was geweest, zo probeerde ik er ook mijn zoon te zijn, om zijn leven weer zo ‘gewoon’ mogelijk te laten stromen. Hem bij te staan in alle fasen. Er waren geen rouwdeskundigen, geen therapie voor kinderen en verlies, geen handleiding voor gemis… Wij moesten het zelf uitzoeken… met vallen en opstaan, ploeterden we verder.
Elke dag was er weer één, elk jaar werd er weer één, maar om het gemis in te weven, was geen eenvoudige opgave. Het gemis van zijn zus, veranderde zijn toekomst in hevige mate. Hij werd ineens de oudste en de jongste. Hij moest nu ineens overal alleen naartoe en de wereld voelde zo anders. Ik kon als moeder, deze stappen helaas niet van hem overnemen. Ik merkte, dat hij het perfecte kind wilde zijn en dat het soms voor zijn schouders te zwaar was. Hij werd serieus en was te volwassen voor zijn leeftijd.
Het leven na de dood is voor achterblijvers een ingewikkelde weg. Rouw laat je niet zomaar een weg bewandelen, het is een groots proces van onderzoek, verdriet toestaan, jezelf wegcijferen voor de ander, jezelf weer tegenkomen, struikelen, luisteren en begrip tonen. Maar het allerbelangrijkste is de liefde voor elkaar blijven voelen. Liefde die alles verbindt. Liefde voor degene die er niet meer is, maar evenveel en misschien nog wel meer liefde voor degene die er nog zijn.
Verweven van rouw, is ook hier weer een uitdaging om in balans en harmonie de dag te aanvaarden. De stukjes van de puzzel bij elkaar proberen te houden en aan elkaar proberen te leggen.
Ik heb wel ontdekt, dat het verlies van een kind, niet alleen grote impact op mij heeft gehad, maar ook op iedereen om mij heen. Niet alleen mijn wereld en leven veranderde…