“Wanneer de zon schijnt, dan vangt het kristal de stralen en zendt ze door als prachtige regenbogen. Wanneer je deze regenbogen ontdekt, herinner dan de mooie momenten, waar je ooit gelukkig door was”, fluisterde ze met stralende ogen. Ik zat aan haar bed en hield haar hand vast. Jarenlang heb ik haar bewonderd voor haar kracht en optimisme.

Nadat bij mijn vriendin borstkanker was geconstateerd, kwam ze op een weg, die zij haar ontdekkingsreis noemde. Ze kwam dieper in haar geloof terecht en ze leerde zichzelf steeds beter kennen. Ze trof beslissingen die ze anders wellicht niet gemaakt zou hebben.

Ze werd na haar eerste behandelingen weer ‘schoon’ verklaard, maar helaas was de kanker na 5 jaar toch terug. Geen enkel moment zat ze bij de pakken neer. Elk bezoek werd met gezelligheid en liefde omringd. Ondanks de aftakeling van haar lichaam, was haar geest vol dankbaarheid en liefde. Ik voelde me rijk met een vriendin zoals zij. Toen bleek dat ze niet meer lang te leven had, vulde zij haar beperkte tijd nog steeds in, met vrolijkheid en aandacht. Ze vroeg me een gedicht te schrijven, dat ze wilde toevoegen aan een kristal, als afscheidsgebaar en ik schreef mijn woorden over haar, ‘mijn prachtige vriendin’, maar dit gedicht werd resoluut afgekeurd.

“Schrijf niet over mij, maar over de zon en de regenbogen. Ik wil graag dat de mensen aan hun eigen fijne herinneringen denken”… Typisch mijn vriendin.

Afgelopen weekend scheen de zon met warme kracht en prachtig licht, waardoor mijn hele woonkamer overspoeld werd door regenbogen, die door het kristal werden doorgegeven.

Ik dacht met een glimlach terug aan mijn mooie herinneringen die ik samen heb gedeeld met mijn bijzondere vriendin en ik fluisterde met dankbaarheid haar naam en groette haar terug.