Zo in het hedendaagse leven ben ik redelijk vaak aan het geven… Ik geef aandacht en liefde, strooi gul met complimentjes in het rond en als iemand mij nodig heeft, dan bied ik een luisterend oor en sta voor diegene klaar. Heerlijk vind ik dat. Maar een tijdje geleden vertelde iemand mij, hoe fijn ze het vond om haar zielenroerselen met mij te delen.. Ik wist eigenlijk niet hoe ik hiermee om moest gaan. Een compliment ontvangen is een heel ander gevoel dan een compliment geven. Hierdoor ben ik eens in mezelf gedoken en ontdekte ik dat geven veel minder moeilijk is, dan ontvangen. Wanneer iemand mij een helpende hand toe steekt, dan laat ik gauw weten, dat ik het allemaal aan kan. Wanneer iemand mij van commentaar voorziet, dan schiet ik in de verdediging. Wanneer ik met een ingewikkelde vraag loop, dan ga ik geen antwoord zoeken bij een ander.
Geven is voor mij zo simpel… maar ojee dat kunnen ontvangen, daarvoor moet ik me kwetsbaar opstellen… en daar voel ik me niet sterk genoeg voor..
Dit is een prachtig inzicht en ik ga op zoek om hier mijn weg in te gaan vinden, zodat ik in de toekomst met dezelfde liefde zal kunnen ontvangen als dat ik geef.