Een kaart lag wachtend voor me. Ik wilde iemand een berichtje sturen of was het een felicitatie… Ik staarde naar het witte vlak dat daar wachtend voor me lag. Wat ooit zonder nadenken werd beschreven veroorzaakte nu een vreselijk pijnlijk gevoel. Hoe zou ik dat nu in hemelsnaam gaan invullen. Natuurlijk waren de namen wel bekend, maar wat deed ik met de naam van Annemiek. Zette ik die er nog gewoon bij… en als ik dat nu deed, wanneer zou ik er dan mee stoppen… Welk gevoel zou me dat dan geven? Stuiterende gevoelens. Een blik die vertroebelde door tranen…

Ineens kreeg ik een ingeving. Ik zou een klein sterretje op het kaartje zetten. Geen naam maar wel een symbooltje. Opgelucht haalde ik adem. Het voelde goed en het voelt nu nog steeds goed. Later heb ik een stempeltje gekocht om dit symbooltje ook als een waardevol teken van aanwezigheid te behouden.

Daarom hebben wij deze kleine stempeltjes in ons assortiment opgenomen: KLIKHIER