De zon schijnt vandaag met prachtig licht. Vlagen van witte wolken versieren de lucht. Het is weer 4 maart. De dag die al 14 jaar hetzelfde voelt en door mij hetzelfde wordt beleefd. 14 Jaren geleden brak voor Annemiek haar laatste dag aan. We hadden het huis vol met vrienden, familie, vriendjes en vriendinnetjes. Ze hebben rond het bed van Annemiek gestaan, hebben haar haren gestreeld, haar verteld hoe veel ze van haar hielden. Annemiek was er nog bij… maar kon niet meer reageren. De zon was ook deze dag aanwezig en bescheen de kamer met een warme gloed. Deze dag was goed. De liefde stroomde en voor ons was het duidelijk dat de strijd gestreden was.

De ziekte was de winnaar en ons meisje zou terug gaan naar God, Jezus en Maria, maar ook naar opa en naar de hemel. Ze zou in het Engelenkoor gaan zingen. Ze zou de baby’s opvangen, die net als zij, te vroeg terug zouden keren. Ze zou gaan helpen in de Hemeltuin. Haar agenda stond vol. Daar zou ze weer kunnen rennen, zingen en dansen, daar zou haar gezichtje weer recht staan en daar zou ze geen hoofdpijn meer hebben.

Vandaag is de dag waar alle herinneringen weer met liefde omhoog komen. Ik zie haar weer voor me en hoor haar stem en ik voel haar enorme kracht en levenslust. Kind wat was je en ben je nog steeds een groot voorbeeld voor mij en wat ben ik oneindig dankbaar dat ik jouw moeder heb mogen zijn.