In een draaikolk van emoties, pijn en leegte probeerde ik het dagelijkse leven weer aan te gaan. Ik dacht dat de wereld stil was blijven staan en dat ik rustig aan weer op zou kunnen krabbelen. Niets was echter minder waar. De wereld draaide in hoge snelheid door. Ik keek naar een draaimolen, waarop ik terug moest proberen te springen. Bij elke poging merkte ik dat ik een vertroebelde blik had, waardoor ik niet goed kon zien. Ik voelde een stekende pijn waardoor ik niet kon springen. Ik werd omringd door leegte, waardoor ik bleef twijfelen en ik werd telkens weer geattendeerd op die lege plaats, waardoor ik helemaal niet wilde. Wat had ik op de draaimolen te zoeken.

Elke dag heb ik weer de keuze. Pas ik nog op de draaimolen… Wat wil ik. Wat kan ik.. Wat is het doel van mijn leven. Waar ga ik voor?

Het is niet alleen de stilte
En de leegte die er heerst
Het is ook het grote zoeken
Waar vind ik de vreugde weer  Lees hier verder