Ik kijk niet zo vaak naar de tv, maar gisteren was zo’n dag dat ik het wel deed. Dr. Phil wekte mijn interesse. Het ging over een echtpaar, dat mot had met de (schoon)moeder. Ze bemoeide zich teveel met hun gezinsleven. De man van het stel, was ruim volwassen, maar werkte bij z’n moeder in de zaak, woonde in haar huis en liet diverse rekeningen door haar betalen. Dit was altijd goed gegaan, totdat de vrouw van het stel, de schoondochter, uitgeflipt was en niets meer met de (schoon)moeder te maken wilde hebben. Daarna keken wij naar: “Het spijt me” . Een vader en een moeder wilden sorry zeggen, tegen hun zoon, die ze met harde hand de deur uit hadden gezet. Deze zoon had een lieve vriendin gevonden en binnen 4 maanden woonden ze samen en waren ze zwanger. Daar konden de ouders niet mee overweg en er ontstond grote ruzie. De moeder had daar een prominente rol in en wilde het leven van de zoon naar haar hand zetten, door allerlei dreigementen. Daarna keken wij naar:  ”Liefs uit”… wat treft mijn verbazing, daar zie ik weer een stel ouders dat voor en achter de kinderen aan zit en hun manier van leven door willen drukken op dat van hun dochter. Uiteindelijk hebben de twee verliefde mensen een eigen plekje waar ze dan zonder bemoeienissen kunnen leven en hun eigen dingen kunnen doen.

Ik vind het nogal opvallend, dat dit 3 keer langskomt op één avond. Zijn wij ouders zo manipulatief, wat betreft de opvoeding die we geven. Beschouwen wij onze kinderen als bezit, waar we mee mogen doen, wat we willen? We kunnen onze kroost natuurlijk laten zien, wat wij belangrijk vinden, maar het mag toch niet zijn, dat ze dan ons maar klakkeloos moeten volgen. We hoeven ze toch niet te drillen in een structuur die wij voor ons zelf gevormd hebben? Onze kinderen horen vrij te zijn. Wij horen ze zelfvertrouwen te geven, zodat ze op eigen benen kunnen staan en dan ook nog op hun eigen manier. Misschien maken ze niet zo vaak schoon, misschien dragen ze andere kleding, misschien gaan ze niet meer naar de kerk, misschien kiezen ze een baan die niet zoveel verdient en zo kan ik nog uren door gaan.. Als ouders kun je ze steunen en begeleiden, zodat ze gelukkig door het leven mogen gaan, want daar gaat het toch om??!!

Twee toegestoken armpjes
Twee oogjes kijken blij
Dit is een prachtig nieuwe dag
Die wacht op jou en mij

Ik til je vrolijk op
Een lijfje zacht en warm
Kom maar lieflijk mensje
Ik draag je op mijn arm

Wij zijn met elkaar verbonden
Zonder woorden zijn we één
Ik ben jouw begeleider hier op aard
En zal dat altijd zijn

Mijn taak is jou te tonen
Hoe je het leven aan mag gaan
Dat jij als mens uniek bent
Bijzonder en speciaal

Ik laat je steeds meer los
Zodat jij zelfvertrouwen krijgt
Jouw eigen vleugels mag vormen
En boven het maaiveld uitstijgt

Je mag zijn, wie je in wezen bent
En ik help je graag daarbij
Je bent mijn kind en ik hou van je
Maar je bent geen bezit van mij…!

Karin