Kleine Ster

Mythe was al een poosje wakker en voelde zich wonder boven wonder goed. Ze voelde zich niet moe, ze voelde geen pijn, nee ze voelde zich bijna gezond!! Vol blijdschap ging ze rechtop zitten en zwierde haar benen buiten bed. Daarbij tikte ze tegen een stang die een behoorlijk kabaal te weeg bracht. Kleine Ster schrok zich een hoedje, wat was er aan de hand? En terwijl hij zich nog de slaap uit de ogen wreef, probeerde Mythe  al heel voorzichtig uit bed te klimmen. “Hé Mythe, dat moet je niet doen, daar heb je niet genoeg kracht voor!!” zie Kleine Ster. Maar Mythe zwaaide naar hem en lachte nog vrolijker. Stapje voor stapje kwam ze vooruit. Kleine Ster vond het maar gevaarlijk en sprong snel achter haar aan. “Weet je Kleine Ster, wat ik ga doen? Ik ga naar mijn kamertje boven, ik voel dat ik vandaag de trap op kan lopen…” Kleine Ster bedacht duizenden redenen om Mythe tegen te houden, maar hij wist uit ervaring, dat Mythe niet zou luisteren. De sterke wil van Mythe was niet te veranderen.  Met kordate blik kwam ze boven en stapte haar aller eigenste kamertje binnen. Haar ogen glansden en nadat ze een poosje op haar stoel had gezeten, streek ze voorzichtig over haar bureautje. Alle spulletjes lagen nog precies zo, als de laatste keer. Ze zag haar mooie kist in de hoek staan. Mythe liet zich op haar knieën vallen en opende de kist.  Ze zag haar eerste schoentjes, haar favoriete babyknuffel en toen viel haar blik op de pet van opa. De pet die zij altijd mocht dragen wanneer opa bij haar kwam…Meteen sprongen er tranen in haar ogen, opa; haar grote vriend was zomaar ineens overleden en ze miste hem heel erg.  “Kijk eens, Kleine Ster, kijk eens wat ik hier heb!” Kleine Ster keek en zag een pet, meer niet en was niet erg onder de indruk. “Dat is de pet van mijn allerliefste opa, wanneer we gingen fietsen, dan deed opa de pet op mijn hoofd en weet je wat hij toen deed?? Nou, dan gingen we heel hard zingen van Aajaa jippiejippie jee” Mythe begon te zingen met een lach op haar gezicht en met de pet van opa op haar hoofd. De tranen hadden plaats gemaakt voor een stralende lach. Kleine Ster begreep ineens dat deze pet niet zomaar een pet was. Het was heel duidelijk een voorwerp dat Mythes herinneringen weer terughaalde en die de pijn van het gemis liet veranderen in de warmte en liefde van fijne herinneringen.