Kleine Ster
Kleine Ster hield Mythe nu al een half uur in de gaten, want ze was vandaag niet in haar bed te vinden. Nee, Mythe liep in gedachten weer naar de keuken om daarna weer terug te komen. In haar handen hield ze pakpapier. Ondertussen keek ze steeds heel schichtig om zich heen en zo gauw ze merkte dat haar moeder in de buurt kwam, wierp ze een kussen op alles wat voor haar lag en deed ze net alsof ze haar oefeningen aan het doen was. Kleine ster begreep er niet zo heel erg veel van, maar hij werd wel met de minuut nieuwsgieriger en de vraag brandde op z’n tong. Weer was Mythe in de keuken bezig en Kleine Ster hoorde haar in zichzelf mompelen en hij kon gewoon horen, dat ze iets aan het zoeken was. Uiteindelijk kwam Mythe de kamer weer binnen met een pakketje onder haar armen. “Nou moet je het me vertellen hoor” riep Kleine Ster. Mythe keek verbaasd op naar Kleine Ster en legde een vinger op haar mond en maakte een duidelijk ssssttt… geluid. “Niet zo hard, Kleine Ster. Mama mag niet horen dat ik iets aan het doen ben.” Fluisterend ging Kleine Ster verder: “Mythe wat doe je nu toch steeds?
Jij hebt nog helemaal niet op bed gelegen en toch ben je niet moe en je loopt dan weer hier dan weer daar en ik begrijp er helemaal niets van. Is jouw moeder jarig of zo?”
Mythe fronste haar blik en antwoordde: “Nee..mama is toch in de winter jarig…Nee het is binnenkort Moederdag en dan ga ik haar verrassen, op die dag laat je weten hoeveel je van haar houdt. Dat is leuk hè?” Kleine Ster keek met opgetrokken wenkbrauwen naar z’n liefste vriendinnetje en schudde zijn hoofd. “Maar dat is toch helemaal niet leuk, Mythe. Ik begrijp er echt niets van hoor!!” Mythe keek omhoog en met een belerend stemmetje legde Mythe uit, dat je op Moederdag kleine geschenkjes geeft, tekeningen maakt, ontbijt op bed brengt en dat de moeder de hele dag verwend wordt en dat het een hele speciale dag is. “Begrijp je het nu?” vroeg Mythe. Kleine Ster knikte afwezig, maar toch bleef z’n gezichtje een vraagteken geven. Mythe dacht hierdoor ook een tijdje na en ineen begon Mythe’s gezichtje te stralen. “Ik weet wat je niet begrijpt, Kleine Ster…Oh en je hebt echt gelijk hoor! Eigenlijk is het toch elke dag Moederdag….. Eigenlijk zou ik toch elke dag tegen mama moeten zeggen dat ik van haar houd.
Dat bedoel je of niet?” Nu lachte Kleine Ster en antwoordde: “Ja, dat is wat ik bedoel. Ik hou heel veel van jou en dat zeg ik dus elke dag tegen je, zodat je ook weet dat het zo is. En als je heel veel van jouw mama houdt, dan zou het toch super zijn, dat je dat elke dag eventjes laat weten?”
“Oh Kleine Ster, wat ben jij toch slim” hoorde Kleine Ster nog in de verte. Want er was een meisje op weg naar buiten, waar haar mama bezig was in de tuin. Door het raam zag Kleine Ster dat Mythe heel voorzichtig voortstapte om uiteindelijk haar moeder met een lieve knuffel te verrassen….