Ineens van het ene op het andere moment, kruipt dat gevoel omhoog. Je hebt het niet meteen in de gaten, maar het is aanwezig. Het sluimert, zit onderhuids, totdat het toe kan slaan. Wanneer de dag niet begint zoals je het zou willen of op de ochtend wanneer de regen tegen de ramen klettert. Dan springt het voor je en slaat je neer.
Mijn lach is dan verdwenen, mijn hoofd zakt en mijn ogen missen de sprankel. Mijn hart slaat met trage slagen, waardoor er een zwaarte tot me komen kan. Het verkleumt mijn gemoed en ik weet, dat deze dag weer moeizamer zal verlopen.
Ik word weer gewezen op de wond die ik in mij draag, het litteken speelt weer op en ik besluit om stil te blijven staan. Ik wil niet druk bezig zijn, maar leg mijn oor te luister. Wat hoor ik, wat voel ik, wat weet ik, wat herinner ik en wat mag er zijn.
Mijn tranen wellen in mijn ogen en door deze mist zie ik mezelf lopen in een prachtige tuin, met vele schitterende bloemen. Ze dragen de mooiste kleuren en de zon staat stralend aan de hemel. Het gras is groen en zacht onder mijn voeten. Ik wandel over het paadje tot aan een schitterende fontein, waar ik mijn handen even in het water houd. Wat is het hier vredig en liefdevol. Ik zoek een plekje om even uit te rusten, deze vind ik al heel snel onder de bloeiende seringenboom. De geur is overweldigend en ik ga liggen, doe mijn ogen dicht. Fluitende vogels, ruisende bladeren, een symfonie van klank. Mijn zware gemoed wordt opgetild. Mijn tranen stromen nog steeds, maar ik voel de koestering van deze plek. De liefde streelt mijn wezen en geeft me hernieuwde kracht.
Ik houd mijn adem in en hoor een zachte stem:” Wat fijn dat je gekomen bent. Welkom. Hier zijn wij en zullen hier altijd voor jou te vinden zijn. Wanneer je verdrietig bent en het even niet meer weet, zullen wij je antwoorden geven, zodat je de kracht krijgt om verder te kunnen gaan. Als je twijfelt over jezelf en geen keuzes durft te maken, zullen wij je eraan herinneren, wie je bent.”
Met een diepe zucht, veeg ik mijn tranen af, open mijn ogen en snuit mijn neus. Ik kijk om me heen en zie weer helder. De tuin is verdwenen, de stem is er niet meer, maar ik ruik de geur van seringen en weet dat ik niet gedroomd heb. Ik voel me gedragen en sterker. Ik kan het leven weer aan! De regen valt nog steeds, maar ik besef me dat de zon weer zal gaan schijnen. Ik kan mijn leven aan, ook al zijn er dagen waarop het even niet lukt. Ik heb de kracht om de wereld te bewandelen met alle ervaringen die zich aan zullen dienen.