De donkere dagen voor Kerstmis. Het wordt kouder en de duisternis is bijna de gehele dag aanwezig. Het liefst blijf ik binnen en ook zit ik wat vaker voor me uit te staren om het afgelopen jaar te overdenken. Sinds 1993, het jaar waarin ik drie dierbare personen verloor en wat ook het moment was, dat Annemiek ziek werd, proost ik op het oude jaar.. omdat deze tijd me bekend is. Het nieuwe jaar staat als een lege bladzijde op me te wachten en daar heb ik het vertrouwen in verloren. Toch weet ik ook, dat het licht de duisternis overwint. De geboorte van Jezus geeft ook deze wedergeboorte aan. Elk jaar overnieuw mogen we ons vertrouwen weer gaan versterken. Tijdens deze duisternis, trek ik me terug in de stilte en ervaar dat het licht nooit verdwijnt. Ook al denk ik dat het eeuwig nacht zal blijven… ooit breekt de dag weer aan .. en ik vertrouw er weer op!!