We kijken niet zo veel televisie, maar er zijn enkele programma’s waar we wel van genieten. Zo ook ‘Love is in the Air’. Robert ten Brink brengt familie’s bij elkaar, die door afstand gescheiden zijn. Gisteravond werden 3 zussen en een broer overgebracht naar Canada waar hun broer Jan al 60 jaar leefde. Wat waren ze blij en opgetogen dat ze daar eindelijk (weer) een bezoekje konden brengen. Ze omhelsden elkaar. Ze zongen met z’n vijven. Ze maakten een dansje. Het raakte mij om deze mensen zo blij en gelukkig te zien.
Maar wat kwam het bij me binnen, toen als afsluitende boodschap door Robert werd verteld dat Jan enkele maanden later overleden was. Tranen biggelden over mijn wangen… wat was dit bezoek waardevol geweest.
Vannacht droomde ik over deze man.. de broer Jan van de familie. Ik zag dat hij gelukkig was in een grote liefdevolle oceaan.. waar wij allemaal een golfje van zijn.
Soms komen mijn gedichten uit een onverwachtse hoek, maar ik ben er ook vandaag weer heel dankbaar voor.
One day at a time schelpje .. om het leven te nemen zoals het komt
Hihi.. dank je wel lief zusje ♥
Hoi Zusje,
Zoals je wel zult weten lees ik alle blogs en geef er ook vaak een reactie op.
Ik vind het gedicht dat bij deze blog hoort al fantastisch mooi en nu ik dit gelezen heb begrijp ik hem nog beter.
Ik heb het ook gezien en het lijkt nu net of hij er op gewacht heeft zijn broer en zussen nog weer te kunnen zien. Ik heb ook direct gezegd wat zullen ze blij zijn dat ze dit nog hebben mogen mee maken en wat een mooie herinnering heeft hun dat opgeleverd. Zoals jij dat weer hebt beschreven ontroerd het me nog meer.
Ik kijk uit naar jou volgende blog.
Liefs je Zus.