Met mijn ziel onder de arm

Met mijn ziel onder de arm, liep ik. Met in mijn hart een gapend gat, ging ik. In mijn bestaan had ik ontdekt, wat immense leegte betekende. Leegte had ik tot aan dat moment alleen in de natuur ervaren, wanneer ik over de velden keek en niets dan vlakke grond zag. Ik voelde dan er dan een boom ontbrak, dat er geen struikgewas stond of welk object dan ook.

De leegte echter, waar ik toen kennis mee had gemaakt, was in mij te vinden, binnenin mij. De pijn die daarmee gepaard ging, was niet van lichamelijke aard. De tranen werden niet door mijn lijf gestort en toch voelde ik een wond. Een wond waar geen pleister op te plakken viel en toch bloedde ik. Mijn hart bloedde zilte tranen. Tranen van verdriet, leegte en gemis.

Iedereen wist van mijn pijn, maar niemand kon het zien. Ik hield de tranen binnen. Ze rommelden door de dag en borrelden tijdens de nacht. Ik verbeet ze en wist er niet mee om te gaan. Ik hield mijn hart in handen, maar kon niet begrijpen wat ik er mee moest. De wond toonde zich, maar verdoofd ging ik verder.

Het gapende gat begon echter een zeurend karakter te krijgen en eiste steeds meer aandacht op. Het wilde gezien worden. Het wilde dat ik het ging verzorgen en stelde voor er met liefde naar te kijken. Voor het eerst mochten de tranen gehuild worden. Ze werden niet langer teruggeduwd. Het gemis mocht eindelijk worden toegelaten en mocht worden bekeken. De wond kon langzaam maar zeker helen. Door er niet naar te kijken, te durven kijken, bleef de wond een chronische aandoening. Vanaf het moment dat het er mocht zijn kregen alle emoties ruimte en kwam er weer balans in mijn leven.

Het heeft enkele jaren geduurd, voordat ik mij besefte dat de leegte niet zou worden gevuld wanneer ik maar bleef doorgaan. Ik dacht dat ik zo snel mogelijk weer mee moest en dat ik er vooral niet in mocht blijven hangen, maar zo werkte het niet… Ruimte en aandacht is het beste medicijn voor de pijn, die door leegte veroorzaakt wordt. Aandacht voor de tijd, aandacht voor de zoektocht, aandacht voor elke stap, die je probeert te maken.
Het mag er allemaal zijn!

Write a comment