Ik merk het alweer een poosje. Ik kom het weer tegen in reclame krantjes en op de tv. Moederdag is weer aanstaande. Moederdag, is voor mij al jaren een beladen dag… want hoe vier je Moederdag, wanneer je moeder en dochter niet meer aanwezig zijn. Aan de ene kant probeerde ik voor mijn andere kind deze dag zonder emoties aan te gaan. Ik slikte het gemis weg en wilde de dag voor mijn zoon invullen, zoals hij dat voor zich zag. Hij had immers nog een moeder en dat wilde hij wel vieren, maar aan de andere kant, scheurde het litteken in mijn hart dan vooral weer open.

Moederdag is een dag, waar met veel liefde moeder in het zonnetje gezet wordt, door haar kinderen. Het voelt leeg om mijn moeder een kus te geven, die gedragen door de wind bij haar afgegeven wordt. Het is stil, wanneer je kind niet op bezoek komt en mij laat weten hoe fijn het is, om haar moeder te zijn. Leegte dat twee kanten op waait en niet te vullen is. Het is duidelijk een strompeldag, die ik het liefst oversla. Toch pak ik op deze dag vaak foto’s die me tonen, hoe het ooit was. Ik lees stukjes uit mijn dagboek en kijk een film van een tijd, waarin ik me rijk en dankbaar voelde. Met warmte in mijn hart eindig ik deze dag, want deze twee mensen hebben mij zoveel gegeven en gebracht. De liefde die er ooit gegeven is, zal altijd in mijn hart voelbaar zijn.

Moederdag met gemis, laat me altijd weer voelen, dat de verbinding blijvend is.