Waarom ben ik zo bang om nabijheid toe te laten? Waarom ben ik angstig voor innerlijk contact? Waarom sla ik op de vlucht, wanneer de ander achter mijn muur wil kijken? En dat terwijl er liefde in het spel is. Vrees ik dat ik afhankelijk word? Twijfel ik aan mijn eigen kracht? Denk ik, dat ik opgeslokt zal worden en gekwetst zal worden?
Ik ben op zoek naar verbinding, maar zo gauw ik de verbinding voel lijkt het alsof ik hiermee verloren ga en dat wil ik niet. Dus vluchten, ruziemaken, afstoten, negeren en niet naar het gevoel… niet de sprong naar alomvattende liefde en vooral niet willen ontdekken wie ikzelf eigenlijk ben.

Welk spelletje wordt hier gespeeld? Welke waarheid ligt verscholen? Ik word nieuwsgierig. Ik merk dat dit het ontbrekende puzzelstukje is. Ik probeer uit mijn comfortzone te komen en open te gaan staan voor de verrassing die binnen in mij te vinden is. Verrassing … omdat ik vergeten ben… wat daar verborgen ligt. Het lijkt een geheim, maar wanneer ik de liefde toelaat, hoef ik niet meer weg te vluchten en kan ik mezelf pas werkelijk zijn. Een openbaring!!!