Omhuld door een mantel van mist en duisternis, trok ik door de wereld, die z’n normale draai draaide. De wereld draaide door en leek geen enkele notie te hebben van mijn onvermogen, niet meer mee te kunnen. Alsof ik buitengesloten werd en de poort niet meer terug kon vinden.

In deze duisternis bleek niet alleen het donker bijna tastbaar. Ik ontdekte dat ook het zorgeloze vertrouwen in het leven was verdwenen. Ik stond in nevel gehuld en durfde geen keuze te maken. Het enige wat ik kende was ik kwijt, maar ik wilde daarnaar terug! Ik wilde terug naar de tijd, die ik had gekend, met de aanwezigheid van mijn kind. Een wereld waar geen leegte was en geen afscheid. Waar het licht mijn dag vulde en de liefde gegeven kon worden. Vertrouwen in het licht en vertrouwen over de tijd die eindeloos scheen. Een gevoel van intense heimwee sijpelde constant door in mijn mistige bestaan. Het verlies van mijn kind deed niet alleen pijn, maar maakte dat de vanzelfsprekendheid van het leven totaal verdwenen was.

Vanuit het donker moest ik op zoek naar een weg, die ik opnieuw vorm moest geven. Ik kwam op de tast terecht in onbewuste gebieden. Ik sleepte mezelf door oorden en onbekend terrein. Ik zakte dikwijls door ijzige vlaktes en zat vast in sompig gebied. Moedeloos en verslagen zat ik dagenlang voor me uit te staren. Het verleden kon ik niet terughalen en zou me niet meer verder kunnen helpen.

Ik gaf me uiteindelijk over en opende mij voor het licht. De eerste sprankel, was als een bliksemschicht die alle mogelijkheden voor een fractie van een seconde toonde, maar toen weer verdween. Toch was dat het moment, dat ik de moed en de wil terugvond om weer voor een toekomst open te gaan staan. Ik trad weer in het licht. Ik vond het vertrouwen in mezelf terug en daarmee begon de zilveren lijn steeds duidelijker zichtbaar te worden. De lijn die tussen mensen altijd voelbaar blijft en die de leegte verweeft. De draad van de liefde, die troost biedt, pijn verzacht en tranen laat drogen. Het eerste lichtje verjoeg mijn duisternis. Het kleine vlammetje verkondigde mij, dat het tijd was voor heling en voor een toekomst waarin mijn kind, vanuit dit licht, altijd in mijn hart aanwezig zal zijn.