Ik ben opgevoed als een goed Katholiek. Mijn ouders waren mensen van de oude stempel en wij als kinderen volgden hun voorbeeld. Elke week zaten we in de kerk. Elke dag werden er vele gebeden opgezegd. Vooral na het avondeten, dan was het tientje van de Rozenkrans aan de beurt. Ik had het gevoel dat hier geen eind aan kwam en kon ik alle motieven van het tapijt ontdekken, terwijl ik gedachteloos “Bid voor ons” op dreunde. In de loop van de tijd, begon ik me toch af te vragen hoe het kon, dat een gebed eeuwenlang opgezegd werd. Enkele woorden die de tijd hadden doorstaan. Het Onze Vader is misschien wat gemoderniseerd of met enkele woorden veranderd, maar de kracht van dit gebed, spreekt tot de verbeelding.

Ik ging anders naar het gebed kijken, het opdreunen werd een zachte fluistering. Het motief van het tapijt vond ik niet meer interessant en ik verdiepte me in de woorden. Ergens in mij verscholen begon er een gevoel te ontwaken. Verbaasd ontving ik deze stroming, deze golf. Het spoelde door me heen en gaf me kracht. Het bood me inzichten en toonde me in z’n totale glorie. Het Onze Vader is een leidraad voor het aardse bestaan!! Voor elke mens van toepassing. Toon liefde in elke stap, wees vergevingsgezind.. en hoe je God ook mag noemen, voor iedereen is Hij aanwezig ( of Zij, het Universum, Allah, Gaia, Almachtige, Moeder Aarde etc ).
Hoe vaak heb ik me afgevraagd, waar het leven op aarde voor diende. Hoe vaak heb ik hardop geroepen:” Wat is er nog meer!”…  En hier vond ik het antwoord.

Elke avond bid ik het Onze Vader, uit dankbaarheid en voor kracht, zodat ik de dag kan afsluiten en de nacht en de volgende dag weer in z’n grootsheid mag beleven.