“Het leven is moeilijk. Het leven is zwaar. Het kost me moeite om te blijven gaan”. Als ik dat en andere vervelende gedachten, vaak genoeg blijf denken, dan zal het ook nooit eenvoudiger worden. Als ik telkens blijf benoemen wat niet vanzelf gaat en blijf klagen en zeuren, dan zie ik nooit de kans die me aangeboden wordt. Ik lees de krant, waar ik vooral het vechten tegenkom. Ik kijk tv, waar zoveel meer onenigheid getoond wordt. Ik hoor tijdens gesprekken vooral de boosheid bij de mensen, die met één of andere vorm van crisis te maken hebben gekregen… We houden vast aan deze manier van denken. Wij willen controle. We blijven onze blik richten op wat niet deugd en waar we over kunnen emmeren…

Terwijl tegelijkertijd mogelijkheden te over zijn om de gedachte te veranderen. Het kan zijn dat een crisis, tot nieuwe wegen kan leiden. Je kunt in ieder geval een poging wagen om positief over een bepaalde situatie te gaan denken.

Wie weet wat er dan mag ontstaan…