Het lijkt alsof we allemaal verschillende mensen zijn. Het lijkt alsof de volkeren ontelbaar zijn en dat ieder voor zich het leven te bewandelen heeft. Toch zijn we allen broeders en zusters. We hebben met z’n allen, maar één aarde. We leven van dezelfde lucht en hebben het met elkaar te doen.

Wanneer we dus ruzie maken of oorlog voeren, dan doen we dat met onszelf. We zien het in het groot gebeuren, maar ook in het klein. Als je goed oplet, zie je veel onbegrip en weinig respect voor de ander. We zijn vooral bezig met onszelf. Hebben wij voldoende “…” (Hier kun je zelf invullen, wat voor jou passend is)

We schieten in de angst, wanneer op deze vraag het antwoord “Nee” is… want dan gaan we ontevreden zijn of boos of jaloers of agressief.
Het wordt tijd dat we beseffen, dat we oplossingen niet vinden in de angst maar in het vertrouwen. Vertrouwen in elkaar en dat we met elkaar doelen kunnen bereiken en liefde kunnen delen. Niet meer voor jezelf alleen, maar met elkaar.
Samen en verbondenheid zullen woorden worden, die we steeds vaker uit gaan spreken en waar we naar gaan leven.

Doe je mee?