Ik kan het leven weer aan en ben tevreden met elke nieuwe dag. Ik klaag niet en stap weer moedig voort. De zon schijnt en ik geniet van de blauwe lucht. Ik heb alles weer onder controle en kan op deze manier weer verder. Ik heb geleerd mijn verdriet een plekje te geven en het gemis als een deel van mijn bestaan te zien. Aan de buitenkant ben ik hersteld en doe wat er van mij verwacht wordt.

Toch zijn er altijd weer die momenten, dat ik de grip verlies en de pijn weer opspeelt. De wond die is ontstaan gaat weer open en laat me weer een keertje voelen dat het verlies nooit… nooit echt helemaal in mijn leven zal passen…