Wolken schoven voor de zon en het licht verloor aan kracht. Alsof de gordijnen dicht werden gedaan en dat er niet meer naar binnen kon worden gekeken. De buitenwereld werd buiten gesloten en alles wat er innerlijk gebeurde kreeg niemand meer mee. Alleen zat ze aan tafel. Alleen ging ze naar bed om ’s morgens weer alleen de dag aan te gaan. De kleuren en de vreugde hoorden niet langer bij haar. Het leek een vorig leven te zijn. De lege plek werd omringd door een mistige sluier en elke keer wanneer ze probeerde er invulling aan te geven, sloeg ze machteloos haar ogen neer. Tranen vonden dan hun weg en rolden over haar wangen, waar ze een voor een op haar handen vielen, die ze voor zich op schoot had liggen. De eenzaamheid die een weg vond in deze stilte was niet te begrijpen en al helemaal geen plaats te geven. Het grijs en de kleurloosheid wachtten geduldig en eisten niets van haar. Ze gaven haar rust en ze lieten de zon nog niet toe. De gordijnen bleven dicht.
Tot aan het moment waarop ze, na een lange nacht en een prettige droom haar ogen open deed met een glimlach op haar gezicht. In haar wezen was een snaar geraakt en deze snaar trilde nog steeds na. Het speelde de melodie van de liefde. Ze had gedroomd dat ze niet alleen was. Ze had even mogen kijken in een wereld waar ze het bestaan vooral van gehoopt had. Het was er licht geweest en liefdevol. Er had een geur gehangen van bloemen en alles was er goed. Met liefde werd ze begroet en ze had zich welkom gevoeld.
Met een diepe zucht dacht ze terug aan de droom, die zo echt had geleken en ze voelde zich voor het eerst sinds lange tijd in staat om op te staan en naar buiten te kijken. Ze opende voorzichtig de gordijnen en begroette de zon. De zon die met zijn stralen, haar gezicht verwarmde.
Met dankbaarheid keek ze naar buiten. Alles was zoals het altijd was. Alles was nog altijd zoals het altijd was geweest. De kleuren bleken nog altijd zoals altijd kleurrijk te zijn.
Zij was echter veranderd en had het een poos niet meer kunnen ervaren. Het was nu tijd om buiten weer toe te laten en de wolken verder te laten drijven.
