Het wordt me steeds duidelijker dat ik niet zomaar een persoontje op deze planeet ben. Ik heb voor deze bestemming gekozen. Als ziel wil ik de aarde verkennen met al z’n aspecten. Ik wil emoties ervaren en lessen leren. Ik wil uitdagingen aangaan en vooral niet op een rotonde meerijden en verder het wel goed vinden. Het is niet altijd even simpel en eenvoudig, dat heb ik ook wel degelijk in de gaten, maar ik merk dat het me verder brengt. Terwijl ik mijn stappen maak, brengt het me ook regelmatig weer naar het verleden, waar ik alles achter muurtjes en in vakjes gestopt heb. Eraan voorbij lopen is niet meer mogelijk. Het verdriet komt weer voor mij staan en ik mag het nog eens gaan voelen en bekijken. Het is goed zoals het komt en na een stevige huilbui is het muurtje wat minder stevig en dik.

Ik ben hier niet zomaar op aarde. Ik mag ontdekken dat wij als mens liefde en trilling zijn en dat we één zijn. Niets is voor niets. Alles heeft een reden. De weg is en blijft schitterend mooi. Ik begin mijn kracht, licht en liefde ook te zien. De ene keer is dat beeld sterker dan een andere keer, maar het wordt me steeds duidelijker dat ik er toe doe en dat ik van waarde ben.. Net zoals iedere andere mens.